Uf ere Wanderig bin ich bin ere Matte duurechoo, wo der Buur s gmäiti Graas am Zettle gsii isch. Wo der Buur, wo uf em Traktor ghockt isch, mii gseh hed, hed er aaghalte. «Soo», han ich gsäit. «Syt der am Zettle?», han ich ihn gfroggt. Der Buur hed my schreeg aagluegt und denn zimmlig schnauzig gsäit: «Syt dir nit dä, wo jeedi Wuchen e Mundartkolumne in der BaZ hed?» – «Joo», han ich chlyylut gsäit. «Denn setted dir aber wüsse, as me däm nit zettle, sondern woorpe säit». Säits. Git Gaas und woorped wytter. Ich bi doo gstande, as «weer mer äin mit bluttem Arsch ins Gsicht gumpt».
woorpe oder waarpe = gemähtes Gras mit der Gabel zum Trocknen ausbreiten
schnauzig = barsch
