Chindergarte

In ere Chirche nöimen im Oberbaselbiet. Ich bi yyglaade worden an es Konzärt vo Chindergärtler. D Chindergärtnere hed mir no yygscherft, ich selli denn rächtzyttig cho. Es gäbi allwääg e Huffe Lüt.
Won ich, öbben e Halbstund bevor s Konzärt aagfange hed, bi der Chirchen aachoo bii, hets schon e ganzi Tschuppele Lüt ghaa, wo ungeduldig vor der groosse, holzige Dür gwaardet häi. Es hed sogaar scho deere ghaa, wo äifach yyne syy, aber vo der resolute Chindergärtnere früntlig, aber bestimmt wiider uusebätte worde syy.
Noon eme Rung isch d Dür uufgangen und die ganzi Graagleden isch wie us ere Kanoone gschossen in d Chirchen yyne gstürmt. Groossvättere mit de Groosschinder an de Händ, häi sich e Wääg duur die ville Lüt bahnt. Scho glyy hed s erschte Chind brüehlt, wil ihm son e Tschalpi uf d Füess gstanden isch oder wils im Duurenander d Mueter verloore hed. Wil alli so wytt as möglig z vorderscht häi welle hocke, hets scho glyy die erschte Dischbidaat gee: «Das isch myy Blatz. Ich bi zerscht doo gsii», hed äini in so sälbergliismede Barchedhoose zumene gschniiglede Gaagel gsäit. Dä hed ummegee: «Dummschäibe Züüg. Ich ha nit e ganzi Stund gwaardet, für dernoo nöime hinder emene Pfoschte z hocke.» Äini, wo sich scho gsäädlet hed, pfupft hindefüre: «Syt e chlyy aaständig. Schlussemänd sy mer in ere Chirche.»
Muggsmüüslistill sy vornen im Choor vo der Chirche d Chindergärtler gsässen und häi däm Dryybe mit groossen Auge zuegluegt. Mi hätts no wunder gnoh, was die jetz ächt dänke.
Äinewääg. Wo alli ghockt sy, zwee Bänk vor mir hed e Mueter ihrem Jüngschte d Bruscht gee, isch s Konzärt loosgange. Aber nit numme s Konzärt. Chuum isch der erscht Doon erklunge, häi d Zuschauer ihri «Smartphones» und «Tablets» füregrissen und häi afo fotigrafiere, as wenn der Schah vo Persie yynechoo weeri. Nääbe mir isch e chlyyne Bueb uf e Chirchebank gstande, wil vor ihm alli Erwachsnigen uufgstande gsii sy und är nüt me gseh hed. Sy Vatter hed ihn zrächtgwiise, er selli d Schueh apzie, ass er s Chüssi nit dräckig miechi. Guet, han ich dänkt. Bis sowytt hinde wiider öbber uf däm Bank hockt, gohts allwääg wiider e Wyyl und s Chüssi isch lengschtens wiider suuber.
Won ich däm Dryybe – uf de Bänk, nit im Chor vorne – so zuegluegt haa, han ich mi afo frooge, wo jetz genau d Chindergärtler sitze: Vornen im Chor oder doch eenter hinden uf de Chirchebänk.
Wo s Konzärt duure gsi isch, isch d Möiti wiider uusegstürmt. Dusse häi denn Eltere, d Groosseltere, d Gotten und Götti uf d Chindergärtler gwaardet und häi ihne d Föteli zäigt, wo si in der Chirche gmacht häi. Dinne häi die beede Chindergärtneryyne d Babyyr-Fötzeli, leeri Mineralwasser-Gütterli und der äint und ander Nuggi zäämeglääse. So noodisnoo ischs denn wiider still worde vor der Chirche. Numme nöimen im Dunkle hed es Mäitli afo brüehle, wils sys Mammi nit gfunde hed. Denn hed der Sigrischt s Liecht apglöscht und s isch wiider Friide gsii.
Nääbenyyne: S Konzärt isch wunderschöön gsii.