Das sy no Zyte gsii. Vor Corona. Wo me no hed chönnen in der Wältgschicht ummegutschiere. Ohni Mundschutz. Ohni Angscht, ass men aagsteckt wird. Herrlig. Ich vermiss die Zyt. Under anderem die, wenn me z Dütschland mit em Zuug underwäggs isch. Das sy no wohri Abentüür. Doo derbyy isch nämmlig d Kunscht, ass men am richtigi Daag, zur richtige Zyt, im richtige Zuug, im richtige Waage, an de rächte Blätz hockt.
Wo mir, d Frau und ich, öisi reservierte Blätz gfunden und öis gsäädlet häi, häi mer däm Schauspiil, won äim e chlyy an e Kaperig vomene Schiff gmahnt hed, in aller Ruei chönne zueluege. Derbyy isch äim ufgfalle, ass e Huffe verschiideni Arte vo Mitfahrende git.
Der Waage wird erstürmt. Es fahrt der en Ami imene Cowboy-Huet und ere ufdagglete Blondyyne mit aakläppte Fingerneegel, wo usgseh häi wie d Chröiel vonere Höiel im Schleppdau, mit syner überdimänsionierte Kuffere über d Scheiche. E Gruppe Japaner fuchtled mit ihre Selfie-Sticks im Zügs umme. Es Chind brüelt, wils d Muetter verloore hed. E Gruppe Saudis, der Clan-Oberscht vooruus und d Fraue züchtig verhüllt, bahnt sich e Wääg durs Chaos. Was är gsäit hed, han ich nit verstande. Aber wohrschyynlig ischs nüt Gattligs gsii.
Denn dä verwirrt Maa, wo hilfloos im Waage hii und häär drotted isch. «Ich ha doch reserviert», hed är immer wiider voor sich aanebrummlet. E jungi hilfsberäiti Frau hed ihm ghulfen und ihn druuf ufmerksaam gmacht, ass er im falsche Waage syyg.
Ganz speziell sy die Kämpferische. Sii wehre sich wie die Verruckte, ass sy ihre Blatz, wo schlussemäänd öbber anderem ghört, nit müese verloo. Aber alles Hässelen und Däuppele nützt nüt. Sy müese s Yygchlemmt yypacken und e nöie Blatz sueche.
Ganz bsundrig gönge die Rucksichtsloose voor. Sy stürme mit Sack und Pack yyne. Hocke nöimen aane. Packe der Laptop uus und stecke sich d Lutsprächer-Stöpsel in d Ohre. Wenn denn dä chunnt, wo der Blatz reserviert hed, döie sy äifach esoo, as würdi sy nüt ghöre. Aber au die müese nooneme Rung ihres Pseudobüro verloo.
Zu allem aane chunnt non e seebehinderete Maa mit eme Blindstock in Waagen yyne. Dä arm Kärli mues über Kuffere, über e schloofende Hund, wo zmitts im Brodway lyt, styygen und Chinder, wo spiile, uuswyyche, wo der Waage mit eme Chinderspiilblatz verwächsle. Schlussemäänd, und mit Hilf vo yysichtige Zuugspaassaschier, findet au är sy Sitz.
Im ganze Tohuwabohu chrächzt d Zuugsbegläiteren öbbis ins Mikrofoon. Daas in vier Sprooche, wo men aber käini richtig verstande hed. Wo sy mit ihre unverständlige Määldige fertig gsii isch, daucht die gueti Frau mit Kaffi uuf. Guet. Richtige Kaffi ischs nit gsii. Äifach son e bruuni Brüei, won e chly noo Kaffi gschmeckt hed. Der alt Maa, joo dää wo nit guet gseh hed, verschütted sich der häiss Kaffi über d Hoose.
Noo öbbe drüü Stund chunnts zumeme unblaanmeessige Halt. Alli müesen uuse.
Und? Richtig! Jetz goht s Komeedi wiider vo nöiem loos.
