Ich ha mii no gwunderet, ass ich scho lenger nüt me vom Noldi vom Chlöpfgatterhof ghört ha. Die letscht Wuche hed är sy aber denn wiider gmäldet. Zimmlig verdäupt. Won ich ihn gfrogt haa, was bassiert isch, säit är, ich sell zuenem uufechoo.
Är hed in der Stuuben uf mii gwaardet. Noodääm er öis e Burgermäischterli yygschänkt hed, hed är vom Lääder zooge: «Aso esoo öbbis han ich no nie erläbbt. Jetz han ich doch wäägenem Nochbuur, em Sepp vom Chracheflueh-Biohof, vor e Friidensrichter müese. Ich häigi schyynts in der Cheesi, won ich zooben albe d Milch apgiib, gsäit, der Sepp würdi häimlig Gift sprütze.» Jetz hed der Noldi e chreftige Schluck gnoh und noochegschänkt.
«Der Sepp hed en Aawalt by sich ghaa. Nimmt my numme Wunder, wie dää dä Rächtsverdräier zahlt. Item. Dreiehalb Stund sy mer vor em Friidensrichter ghockt. Der Aawalt hed Züüg hindefüre brocht, won ich numme gstuunt haa. Der Sepp hed numme blööd us der Wösch gluegt und zwüschenyyne sy Sämpf derzue gee». Ich ha der Noldi welle berueige, aber er hed sich alsfott meh in d Däubi yynegstäigeret.
«Der Sepp hed e Gnuegdueig welle. 2000 Stutz. Ich ha numme gsäit, öbs ihm ins Hiirni gschneit heb. Vo mir gits käi Gäld. Denn hed der Aawalt afo määrte. Ich han ihm aber glyy klargmacht, ass me mit mir nit cha määrte. Mer sy doo nit uf emene Veemäärt. Und schlussemänd han ich gar nüt gmacht oder öbbis Verbottnigs gsäit.» Wo der Noldi wiider hed wellen yyschänke, han ich apgweert. Nit ass mer scho am Moorggen äin im Gool häi, han ich ihn welle brämse. Der Noldi hed aber nit gloost und e zümpftige Gutsch yygschänkt und grad e Schluck gnoo.
«Langsaam isch au der Friidensrichter, wo sy Sach guet gmacht hed, unrueig worde. Es isch jo gegen e Midaag gangen und alli häi Hunger ghaa. Dermit s Ganz es Ändi hed, han ich em Sepp aabotte, ass är zwoo Guttere Chütteneschnaps vo mir chönni haa.» Jetzt lacht der Noldi underäinisch spitzbüebisch und säit: «Wäisch, wil der Sepp syni Chütteneböim nit sprüzt, hed är fäärn numme fuuli Frücht ghaa.»
Der Noldi nimmt no äinisch e Schluck und chunnt zum Schluss. «Wäisch was s verrucktischt isch», froggt er mii. «Ich bi as unschuldige Maa us der Verhandlig uusen und mues glych öbbis an Friidensrichter zahlen und däm Lumpechäib vomene Sepp zwoo Guttere Schnaps schänke. Numme ass das ganz Theater es Änd hed.» Ich ha öbbis welle sääge, aber der Noldi isch noonig fertig gsii.
«Bim Uusegoh han ich em Aawalt gsäit, was ich vo ihm halt. Dir häit mir Zytt gstohlen und Närffe gchoschted, han ich ihm an Chopf bänglet. Das syg schon e komischi Art, Gäld z verdiene. Anderi Lüt, wo no nie, nie vor em Richter gsii sy und s Lääben im Griff häige, in Dräck z zieh.» Joo, säit der Noldi zum Schluss: «Der Sepp hed allwääg schon e chly es schlächts Gwüsse gha. Er isch ämmel, ohni adie z sääge, nummen uusegschliiche.»
Ich ha gmerkt, ass es em Noldi gwooled hed, noodäm är sys Härz usgschütted hed. Uf das aabe häi mer no äin gnoo und die Sach vergässe. Es loont sich jo nit, wägen e baar apsunderlige Mensche der Glauben an d Menschhäit z verliere.
