Mundart, oder d Kunscht, as sich zwöi verstönde. Im Boschtauti ghört. «Soo, syt der go wandere?», frogt en ölteri Daame en öltere Maa in Wanderuusrüschtig. «Joo», säit är. «Wo syt der denn gsii?», frogt d Gwundernaase wytter. «Uf em Houestei». «Wo?», frogt d Daame. E chlyy lütter: «Uf em Houestei». No immer isch sii nit noochechoo. «Wo genau sytt der gsii?» Jetz schon e chly hässig: «Uf em Houestei». «Ahaa», säit sii, «uf em Hauestäi». Joo, sääg ich doch: «Uf em Houestei».
Gwundernaase = neugierige Person
noochechoo = verstehen
