Chluuri oder Böögg?

Es isch am Fasnechts-Sunndig gsii. Noonem Umzug sy mer in der Bäiz ghockt und häi äine gnoo. D Stimmig isch guet gsii und d Wält in Oornig. Bis ebe dä Zuezoognig zuenis ghockt isch.
D Alarmglogge hätte scho selle lüte, won är s Drinke bstellt hed: e Münzitee! Nüt gegen e süffige Tee. Aber wenn äinen an der Fasnecht am föifi zoobe Tee drinkt, isch är äntwääder chrank oder er hed e Knick in der Fichte – oder beedes.
Äinewääg. Er hed sich scho glyy afo in d Diskussion yymische. Daas imene Dialäkt, wo nüt Guets hed lo aane. Er wohni sit öbbe drüü Johr z Sissech, hed är gsäit. Er chiemi vo der Oschtschwyz und syg wääge der Arbet do aane choo. Jetz syg är s erscht Mool an der Fasnecht und welli hütt zooben uf der Allmed go luege, wie der Böögg verbrennt wärdi.
Böögg?! Underäinisch ischs muggsmüüslistill worden am Disch. Mym Kolleeg isch fascht s Bierglaas us der Hand gheit und emene Guggemuusiger, wo grad Pause gmacht hed, isch d Drumpeeten uf e Boode tschättered. Der Oschtschwyzer-Chnulleri hed öis mit groossen Augen aagluegt und gfroggt, öp är öbbis Falsches gsäit heeb.
Ich han ihm denn ganz rueig erkläärt, ass dä Böögg Chluri häissi und erscht am Dunschtigzoobe verbrennt wärdi.
Inträssiert hed er zuegloost und denn non e vill inträssanteri Froog gstellt: «Fasnecht. Was isch das äigedlig?» Soo, jetz sy mir doo ghockt, wie die begossenen Eesel.
Jä, was isch äigedlig der dieffer Sinn vo der Fasnecht doo z Sissech?, han ich mi gfroggt. Nooneme Rung isch mer z Sinn choo, wie der «minu» d Fasnecht erklärt: «Fräch sy. D Gmäini-Politik dur e Gaggo zieh. Halt der Finger uf en Äiterbolle legge». Ahaa, säit der Oschtschwyzer: «Jä syt der jetz fräch an der Sissecher Fasnecht? Näämed dir würklig die hiesige Politiker draa?», froggt är.
Jetz häi mir öis wiider aagluegt. Joo, wenn me d Süschee vom Umzug vom Noomidaag aaluegt, isch d Fasnacht allwääg z Sissech nit würklig politisch: «Me stoht sälten öbberem uf d Füess oder zieht öbber dur e Gaggo», säit my Kolleeg. Denn scho eenter Sälbschtbewäiröicherig: «oder äifach glatti Siechi sy.» Bin e Däil längis jo scho für es Süschee, wenn si sitt zäh Johr Fasnecht machen oder mit emenen Aahänger voll Holzpalett durs Dorf fahre. Joo, säit der Maa vo usswärts. Das syg ihm au uufgfalle.
Aber velicht duet sich d Fasnecht, wie so mängs, au wandle, han ich dänkt. Es chömme Jungi nooche, mit nöien Idee, wo nit immer em Alte wäi hindedryy chruckle.
D Zytten ändere sich halt. S hed allwääg au scho früeier der äint oder ander gee, wo über d Schnuer ghaue hed. Sicher isch scho sälbetsmool nit alles friidlig apgloffe, und die Alte häi s Gfüehl ghaa, es sygi nümm wie albe.
Öbbis Guets hed das Gsprööch mit em Oschtschwyzer ghaa. Ich ha wiider äinisch über d Fasnecht noochedänkt und dä vo Moschtindie wäiss jetz der Underschiid zwüschen em Chluuri und em Böögg.