D Wyyshäitszeen

Sy chömme zletscht und gönge zerscht. Näi. Ich mäin nit d Zyttigs-Schryyberling, wo über Aaläss schryybe, wo si spööter choo und eenter gange syy. Es goot um die, wos äigedlig gar nit bruucht. Guet. D Affe häi die Zeen jo no bruucht. In der Zwüschezytt häi mer öis aber, oder ämmel die mäischte, wyter entwicklet. Mer bambele nümmen an de Böim ummen und chöie nümmen uf Bletter und Greeser umme.
Soo. Worum häisse d Wyyshäitszeen jetz aber Wyyshäitszeen? Natüürlig nit, wil die Zeen gschyyd mache. S Ganz isch vill äifacher. Vor Joore sy d Mensche vill früener gstoorbe. Dorum hed men as 30- oder 40-Jöörige scho as wäisen alte Maa gulte. Wil me die vier Wyyshäitszeen ganz hinden im Chiifer normaalerwyys erscht überchunnt, wenn me scho erwachsen isch, hed me deenen ebe Wäishäitszeen gsäit.
Die Gedanke, aber nit numme die, han iich mer gmacht, wo der Wäishäitszaan unde linggs hed afo dumm due. Oobe linggs isch er scho dusse gsii. Mit zimmlig vill Schiss in de Hoose, bin ich zum Zaanarzt gschliche. Dört hed er mer, noodäm der Zaan gröngget worden isch, verdütted: «Der Wäisi mues uuse». Die Noochricht hed my jetz nit würklig berueigt und drei Wuche spööter bin ich mit no mee Schiss in de Hoose wiider zum Zaanarzt dyychled. Underwääggs häi mer d Kolleege vill Muet gmacht und mer verzellt, under was für Schmäärze me bi iine d Zeen zooge häig. S Bluet syyg numme so gloffe. D Zange, wos bruucht häig, syg öbbe so grooss gsii, wien e Baggerschuufle, und d Sprütze häig uusgsee wien e Pershing-Rageete. Der Dokter häig öbbe drei Stund gmoorggst und grisse, bis der Zaan dusse gsii syyg.
Noo deene Schauermäärli bin ich zimmlig duuch uf em Schraage glääge, ha s Muul uufgspeerrt und soumeessig gschwizt. Wil d Zaanarzt-Ghiilfyn son e hübschi gsii isch, han ech mer aber Müei gee, ass mer der Angschtschwäiss nit in Bäch aabegloffen isch.
Noodäm der Dokter mit ere Sprütze, wo gar nit so grooss gsii isch wie d Kolleege gsäit häi, s Muul unempfindlig gmacht hed, isch s gläitig gangen und der Zaan isch dusse gsii. Ooni groosses Gmoorggs. Ooni ass der Dokter hätt müesen e Buri-Mangold-Kraan oder e Brässlufthammer z Hilf nee. S Muul hed non e chlyy gsuured. Und – der Ghiilfyn han ich aagsee, ass si dänkt, ich syg e woore Held.
Der Dokter isch zfriide gsii – mit mir und sich – und hed zum Schluss non e baar gueti Rootschleeg gee. Ich sell es Zyttli nit rauche, mach ich äinewääg nit, käi Kaffi drinke, nit tschogge, und jetz chunnts: nit staubsuugere. Ich ha gmäint, ich ghör nit rächt. Prezyys das han ich noon em Zaanzie dehäi welle machen und jetz darf ich nit. Der Dokter hets sicher guet gmäint mit mer. Aber ich cha mer doch nit jeedes Mool, wenn ich set staubsuugere, e Wyyshäitszaan lo zie. Ich ha jo numme no zwee deere Zeen.