Langsaam aber sicher verfalle die guete Sitten in de Bäize. An waas as me daas merkt? Letschti biin iich zääme mitemen Aarpets-Kcholleeg noonem Schaffe gon es Bier drinke. Will miir beed soumeessig Durscht ghaa häi, häi miir es zwöits und es dritts gnoo. Das hed Kchooldampf gee und miir häi biim Frölläin es Waldfescht bstellt. Sii hed öis mit iire grosse, blauen Auge verständnisloos aagluegt und gfroggt: «Es Waldfescht? Jä, mäined diir do inne?» My Kcholleeg hed der Jumpfere verdütted, as miir nit im Sinn häige, bii iiren im Wirtshuus e Suffede duurezfüere. Miir hätte numme gärn e Wurscht mit Broot und Sämf – was miir denn au überchoo häi. No isch s Gaschtgwäärp also nit verloore.
Waldfescht = Wurst, Brot und Senf
Kchooldampf = Hunger
Frölläin = Servicefachangestellte
Suffede = Sauferei
