Suppebäi und anderi Chnöche

Au wenn das die überzügte Vegetarier nit gäärn ghööre: Für e chräftigi Fläischsuppe zmache, bruchts nääbe Gmües, wies der Naame scho säit, Chnöche und Fläisch. Am beschte nimmt men es gattligs Bruschtbäi, wos non e chly Fläisch, Geeder und Fett draa hed, e Chueschwanz, es Hüenerbäi und e gschnittene Kalbsfuess, as d Suppe schöön chräftig wird. Für e Gschmakch – das fröit jetz wiider d Vegetarier – chunnt e huffe Gmües und Gwürz in d Fläischsuppe. S Ganz duet me denn ganz süüferlig e baar Stund lo choche, as d Chraft vo de Chnöche und Bäi und au der Guu vom Gmües in d Suppe goot. Dernoo wird d Suppe duur en alti, suubergwäscheni Chinderwindle bassiert und mit Salz und Pfäffer apgschmeckt. Woorschyynlig hed my Groossätti wääge däm nie d Grippe ghaa, will er jeedi Wuche e Däller deere Fläischsuppe gässe hed.
Jetz gits aber non e andere mööglige Wääg, wie men an Chnoche und Chnööchli chunnt, für dehäi e gueti Suppe z choche. Druf choo biin iich, wo my liebi Frau der lingg Fuess het müese go lo oberiere.
Bivoor aber my Liebschti uf em Schraage gläägen isch und der Dokchter iire am Fuess ummegnäggled hed, wers fascht lingg uusechoo. Am Daag, wo my Frau ins Spidaal yygrukcht isch, häi miir zwöi im Spidaal-Kaffi uf d Schweschter gwaardet, wo sii aphoolt und iire iires Chrankchezimmer zäigt. S isch nit lang gange und e hübschi Jumpfere isch vor öis gstande und hed gsäit: «Soo, Herr Oberer, jetz wäi miir.» IIch biin e chlyy verschrocke und han im lingge Fuess es unaagnääms Zie ghaa. Iich ha de Ängel – ganz in Wyyss – verschrokchen aagluget und gsäit: «Gueti Frau, das mues e Verwäächslig syy. Nit iich – my Frau sett oberiert wäärde!» S Frölläin isch uf äi Chlapf dootebläich worde, hed ganz duurenand uf iiri Babyyr gluegt und denn nümm so lut wie voorhäär glärtsched: «O häie, doo stoot jo Frau Oberer. Diir müesed duusigmool entschuldige.» Miir isch e Stäi ab em Härz gheit. IIch haa mii nämmlig scho gsee, wien e yyfrige Dokchter am mym gsunde Fuess ummeschnääfled.
As würklig alles guet uusechunnt han iich d Schweschter zur Voorsicht gfroggt, öbb iich miir müese Gedankche mache – falsche Baziäänt, falsche Fuess und esoo? Sii hed nuumme der Chopf gschüttled und hed mit myynere Frau welle der voogwaggle. Doo isch miir das mit der Fläischsuppe und de Suppebäi z Sinn choo. «Loosed», han iich d Schweschter gfroggt, «wers ächt möglig, as iich d Chnöchli und Chnorpel, wo diir myyner Frau ewägg gnäggled, chönnti häi nee?» Das geebi nämmlig e zümftige Fläischsuppe. Schlussemäänd ghööre die Sache jo myyner Liebschte. D Schweschter hed nummen ungläubig der Chopf gschüttled und my Liebschti hed au no öbbis gsäit, wo miir doo jetz aber besser nit wiidergääbe.
Nääbenyyne. D Oberazioon isch guet uusechoo und, wies nit anderscht z erwaarte gsii isch, häi die vom Spydaal mynere Frau iiri Chnöchli und Chnörpeli nit mithäigee. Jetz gang iich halt wie gwoont, d Chöche in d Metzgb go hoole. Isch allwääg au besser soo.