Noodäm der Noldi alli Boscht us em Briefchaschte gchnüüblet gha hed, isch iim äis Guweer ufgfalle. Er hets ufgrissen und denn ufemene blaarige Fakchel glääse, as iin e Bartei bätted, äin vo iine z weele. Er hed sich e chlyy gwunderet, wohär ächt die syy Adrässi häi. Für daas uusezfiinde, hed er em Breesi vo deere Bartei aaglüted und denn gfroggt, worum er Boscht vo iine überchiemi, won er äigedlig gar nit häig welle. Der Bartei-Breesi hed gmäint, so Adrässene chönn me binere spezielle Firmaa chauffe. Aber nundefaane. Für as die syy Adrässi chönne verchauffe, hätte die se doch zerscht bi iim müese chauffe. Er häigi aber nüt verchaufft. Er läit der Deelifoonhöörer uf, schüttled der Chopf und dänkt: Uusgrächnet die, wo immer drufuus syy, as s gmäini Volch nit verseckled wird, chauffen Adrässe, wo gaar niemer verchaufft hed.
Fakchel = Formular
Deelifoon = Telefon
