Zääme oder zämme

Vom Bölche bis zum Rhy, und drüber uus, wird duraane dischbidiert und dischgeriert, öb d Baaselbieter und d Baasler selle zääme, oder säit me zämme choo?
Es hed jon emoll e Zytt gee, doo weere d Stedter froo gsii, d Güllerugger vom Land hätte sich mit iine zääme doo. Oder säit me zämme doo? Daas isch d Zytt gsii, bevor men uf em Land wie die Verruckte Dünnel und Stroosse bout hed. Sälbetsmool häi d Rammel nämmlig no Chlütter in der Staatskasse ghaa, und es isch nid allewyyl über d Regierig z Lieschtel gwüeschted worde.
Hüt isch daas e chlyy anderscht. Hüt häi d Baaselbieter düüri Dünnel und Stroossen und derfür käi Chlütter me in der Kasse. Drum häi e Huffe Baasler s Gfüel, es weeri allwäg besser, sii wurde nit mit de Landschäftler zääme choo. Oder säit me zämme choo?
Soo ändere halt d Zytten oder wie der Baaselbieter säiti: S isch halt nümm wie albe.
D Fründ vonere Wiiderveräinigung säge jo, miir Baaselbieter und Baasler sette zäämen in äinere Sprooch schwätze. Oder säite me zämme in äinere Sprooch schwätze? Zääme schwätze. Oder säit me zämme schwätze? Joo, daas weeri schampaar wichtig, numme mues men enander au verstoo. Und doo fönge d Fysymadänte scho aa.
Sette miir denn würklig äinisch zääme syy. Oder säit me zämme syy? Wie schwätze miir denn? Bhalte miir öisi Dialäkt oder müese miir denn alli glyych barliere? Basst sich der Bebbi öis aa oder müese miir öise Schnaabel verbiegen und leere schwätze wie die us der Stadt?
Säit denn der Chlöpfgatter-Buur, wenn er mit syym Chnächt will gon en Nascht apsaage: «Miir gönge go saage», oder säit er: «Mer geen go sääge»? Gfoor, ass syy Frau iin nit verstoot, isch esoo zimmlig grooss. Säit er nämmlig saage, denn wäiss syy Frau, ass er öbbis goot go apsaage – daas mit ere Saagi. Säit er aber sääge, mäint syy Frau woorschyynlig, ass iire Maa nöime goot go ummebällitschiere – daas emänd im Wirtshuus.
Oder anderschtumme. Verstoot e Dalbanees äin vom Tschoppehoof, wenn dä säit: «Tschoppehoof isch käi Doorff, s isch nummen e Fläcke, s syy siibenesibzig Jümpferli drinn, häi alli Rüfen im Äckte.» Oder wenn e Spaalemer, wo uf em Land am wanderen isch, e Graasrätsche (Wäisliger) drifft und dä zuenem säit: «Joo, miir syy am Sunndig ammen au dur siibe Bänn uus.»
Umgcheert hed allwäg äin vom Wytschbrg die glyychlige Verständigungs-Probleem, wenn er bii äim vom Dalbeloch yyglaaden isch und dä säit: «Nämme si noone Stigg Daarte?»
Diir gseiet: Es git none Huffe z due. Und bevor miir denn sette zääme choo – oder säit me zämme choo? – weers besser, miir würde vill mee zääme schwätze. Oder säit me zämme schwätze?
No goots jo none Rung, bis miir velicht emool äinisch zääme syy. Oder säit me zämme syy? Miir wäi luege oder wenns denn ums Verwoorgge mues syy – mer wänn luege.