Uus Ziibele chaa men e Huffe mache, wenn me s denn chaa: Ziibeleschwäizi, Ziibelewäie, Ziibelegschmöis, Ziibelesuppen und no vill anderi gluschtigi Sache. Und ebe. Wenn me denn so Sache würdi, besser gsäit chönnti choche, hätt men e rächte Präägel Ziibelehültschede voorig. Die chönnt me denn, wenn me Zytt hätti, dröchne. Denn chönnti me die Hültscheden an der Ooschtere bruuche zum d Äier fäärpe. Aber will efange fascht niemer me Zytt hed zum sälber Ziibele schelle, chauft me für düürs Gäld halt dröchneti Ziibelehültschede – und daas isch denn ebe däis!
Hültschede = Schale
Ziibelegschmöis = geröstete Zwiebeln und Brotstücke
