Hässig – s erschtmool
Es isch zume liebe Bruuch worde. Der Wecker lütted. De längsch no halbers blind übere, wil de wettsch dä Läärmichäib apstelle. Wil de halt e chlyy e Gstaabi bisch, gheit diir dä Chäib aaben und lüttet uf em Deppech wytter. Nääbedraa rangget d Frau ummen und brummlet öbbis voor sich aane.
Hässig – s zwöitmool
Noodäm du dii us de Fäädere kweelt hesch, nit über e Wecker am Boode gstüürchled bisch, tschalpsch ins Baadzimmer und wettsch d Zeen butze. Aber – richtig – im Zaanglaas hets nummen no sone zäämedrückti Zaanpaschtaduube, wo de numme mit vill moorggse chönnsch es chlyys Würmli uf d Zaanbürschte drücke.
Hässig – s drittmool
Soo. Jetz hesch du dii gattlig versüüfered, und bisch, noodääm s Underlyybli gfunde hesch, aagläit. Jetz muesch nuume no d Finke finde, wo de geschter zoobe nöime hesch lo ligge. Schlussemänd findysch se denn amenen Oort, wo sii no nie gsii syy. Iich chumm miir bii deere Suechi immer e chlyy voor, wie amenen Oorientierigslauf.
Hässig – s viertmool
Jetz goots – in de Bantoffle – ap in d Chuchi. Wil den e chlyy spoot draa bisch, längts nümme für e Kaffi – s hätt äinewääg käi Wasser im Wasserbhälter ghaa. Derfür nuuschisch im Chüelschrank nooneme Joghurt, ryyssisch mit Schwung s Deckeli ap und duesch diir derbyy die ganze Finger versoue. Jetz muesch zerscht die chlääbrige Dööpe wäschen und denn machsch dii uf e Wääg, für d Zyttig us em Briefchaschte go hoole.
Soumeessig hässig – s erschtmool
Wo de d Huusdür uufmachsch, gwaarsch, ass es es fyyns Schüümli Schnee aanegläit hed. Den überläisch, öb de mit de Finke settsch uusegoo? Wil de jo käis Wäichäi wetsch syy, düüsselisch mit de Huusschue und wien e lamaaschige Pinguin Richtig Briefchaschte. Underwäggs hauts dii denn e baar Mool fascht uf e Sack, bis de, ooni ass den e Chnoche broche hesch, bim Briefzgi aachunnsch.
No soumeessiger hässig
Jetz würdisch, wenn en denn nit vergässe hättisch, der Briefchaschteschlüssel us em Hoosesack fürechnüüble. Also. No äinisch zrugg, aber uufbasse, ass dii nit undenuuse nimmt, go der Briefchaschteschlüssel hoolen und wiider opsi zum Briefchaschte. Wils dii efange derewääg an d Finger hurniiglet, bringsch der Schlüssel fascht nit ins Schloss. Denn aber…
Stäihässig und fuchsteufelswild
… isch der Zapfen ändgültig ap: käi Zyttig! Daas bringt s Fass zum überlaufen und den überläisch diir scho, was de machsch, wenn de der Zyttigsverdrääger in d Finger übercheemtisch.
Und doo, wien wenn ärs gspürt hätti, drötschgelet der Zyttigsmaadrääger ufemene chläpprige Pfupfer aane.
Nümme hässig
Der Zyttigsverdrääger, e Srilanker – iich nimm nit aa, ass wäägedäm soo lang gangen isch mit der Zyttig – hed mii mit syyne bruunen Augen aagluegt und mir s Blatt in d Händ drückt.
Iich han iim fründlig dankt und bii gsatzlig zrugg in d Chuchi gwagglet. Bim Aabelaufe han iich mir überleit: Zum guete Glück isch der Zyttigsverdrääger nit e Neuseeländer gsii, süsncht weer d Zyttig emänd no spööter choo.
