Aafangs Wuche heds bii öis gschneit. Schnee hed me däm aber jo äigedlig nit chönne sääge – glyy isch nämmlig numme no Pflotsch uuf de Stroosse glääge. Drottwaar häi uusgsee wie Pflotschwääg. Numme, de Chinder hed daas soumeessig gfalle, die häi wiider äinisch so richtig chönnen im Zügs umme pflotsche. Will s aber so pflotschig gsii isch, hesch müese süüferlig fürschi goo, nit as äim emäänd no uuf e Sack ghaue hed. Miir isch bii deere Pflotscheten äigedlig nummen öbbis e chlyy gspässig voorchoo: Die äinzige, wo unerchannt derhäär choo syy, syy e baar Autifaarer gsii. Wenn die amme duure gsii syy, bisch pflotschnass gsii. Aber waas ryymt sich uuf Pflotsch – richtig: Dotsch!
unerchannt – rücksichtslos
Drottwaar = Trottoir
