«Darfs e chlyy mee syy?» Soo hed ammen e Metzgersfrau vo Sissech gfrogt, wenn sii der Brooten au gaar groosszügig apgschnitte hed. Aber velicht hed sii au nummen iire Duume nit gnueg schnäll vo der Woogschaale brocht. He nu so denn.
«Darfs e chlyy mee syy?», chunnt miir in Sinn, wenn iich mues lääse, wievill düürer as d H2 für öis Stüürzaaler wird. Aber woorschyynlig isch die Strooss nit wääge däm soo vill düürer, will öbber syy Duume z lang uuf dr Woogschaale gloo hed. Tschuld, as die Strooss soon e Huffe mee choschtet, isch nämmlig au – niemer. Oder besser gsäit – die andere. Halt e chlyy wie im Chindergarte. Iich maag mii nämmlig no bsinne. Wenn iich dört ammen e Schutt an es Bouchlötzli gee haa und s e Bueb an Chopf bräicht hed, han iich au immer gsäit, es isch en andere gsii.
H2 = Käi Chaarewääg. Näi. E soumeessig düüri Schnällstrooss
