«Jede het ä Plagette am Chrage». Velicht nit graad luuters Baaselbieterdütsch. Aber äinewääg. Soo stoots ämmel sit ville Joor im Inserat vo dr Faasnechtsgsellschaft Sissech (FGS), wo am Frytig voor dr Faasnecht im Gurlifiengger (Fasnachtszeitung für das Oberbaselbiet) vo dr Volksstimm erschyynt.
«Jede het ä Plagette am Chrage». Doo foot s Ungmach für d Blagetteverchäuferen und Verchäufer aber halt scho aa. Erschtens hed nit jeeden und e jeedi e Chraage, wo me de Blämper cha aamache. Sääged emool enere Frau, sii sell daas «Apzäiche» an iires sündhaft düüre «Dolce & Gabana Blouson» oder ans Leopardejäggli aanesicherhäitsgüfele. Ebe.
Und zwöitens. Waas häisst doo «jede» – nundefaane? Dörfe d Fraue denn käini Blagette boschte? No nie öbbis vom Blagetteglyychberächtigungsartikel im Grundgsetz ghört, liebi Frauen und Manne vo der FGS?
Doo non e chlyyne Hiiwyys an alli Verchäuferen und Verchäufer wäägen em Wort «Apzäiche». Sääged nie, aber au gaar nie «Apzäiche». Das darf nämmlig numme dä, wo d Blagetten au hüür wiider entworfe hed. Und daas isch e Dütsche. Aber zue dämm chömme mer denn no – zum Dütsche!
Daas isch jo aber nummen äi Däil vom Chummer, wo me hed, wenn me mit dr Faasnechtsblagetten underwäggs isch. Waas gits doch nit für e huffen Uusreede, au hüür käini z chaufe. «Goots no! Iich chauf doch käi Blagette, won e Dütsche gmacht hed.» Säits und faart miteme VW derfoo. Äifach as gsäit isch. Jeedi und jeede, au e Dütsche chaa, wenn er s denn chaa, e Blagette für d FGS entwäärfe.
«Gang mir ewägg. Iich will no nüt vo dr Faasnecht ghööre.» Iich sääg denn albe, es chönni nüt bassiere. D Blagette chönni jo nit reede. Die miech käis Müggsli. «Chaan iich d Blagette vo fäärn no dragee?» Hejoo. Wenn de goosch gon e Chlöpfer chaufe, nimmsch jo au die alti Wurschthut zum Metzger und frogsch, öbb denn die chönnisch an d Zaalig gee. «Schyyssfaasnecht.» Guet. Daas syy die ganz Apgschlaagene. S nimmt se denn ammen aber glyych wunder, waas am Faasneechtssunndig loos isch. Denn stönde sii nöime ganz hinde, güggele füren und syy soumeessig stolz, as sii ganz ooni Blagette chönne dr Umzug luege. «Iich mach am Wuchenändi käini Gschäft.» Won er rächt hed, hed er rächt. Schlussemäänd ischs Wuchenändi zum Rueie doo und nit zum Blagette chaufe. «Bii öis chauft d Frau d Blagette.» Und wenn denn die Frau driffsch, säit sii: «Bii öis chauft dr Maa d Blagette.» – Also käini!
Soo drotte jetz wiider e huffen aagfrässeni Faasnächtler durs Dorf und loose sich Daag für Daag die fuulen Uusreeden aa. As es klaar isch. Es mues niemer son e Blämper chauffe. Es mues au niemer an d Faasnecht goo. S weeri numme schöön, wenn me denn glyych an Umzug geechti, as me denn halt son e Blagetten aa hätti. Velicht emäänd uus Aastand – oder als Zäiche vom Reschpäkt für daas, wo äim doo botte wird. Und wär wäiss, velicht häissts denn hüür im Inserat vo der FGS: «Jeedi und jeede hed e Blagetten am Chraagen oder halt denn sünscht nöime.»
