S fäärndrig Advänsfänschter

Uus häiterem Himmel säit sii zu iim: «Hüür mache miir au es Advänsfänschter!» Är hed duzzwytt gspürt, wenn sii miir säit, dernoo mäint sii zerscht emool mii. Süüferlig chnüübled er en Änissoome zwüsche de Zeen uusen und mäint: «Muetter, mues daas syy?» Ooni vo dr Näimaschiinen ufzluege säit sii: «Joo, daas mues syy»! Spööteschtes denn hed der Maa gwüsst, as es allwääg hüür käi richtig gmütligi Advänszytt git. Aber dr Maa hed sich dryygschickt und zügig loosgläit. Zerscht hed er wellen es Groobkonzäpt entwäärfe. Mit Zäichnige, Plään und emene Modäll. Nüt doo, hed d Frau gsäit. Sii wüssi scho, waas sie welli. Sii bruchi käini Plään und Modäll. Nüt so dummschäibe Züüg. Er selli iiren es äifachs Hüüsli zäämeschryynere. Nüt Verruckts. Öbbis Chlyys halt, wo me chönni in Gaarten uuse stelle. Ahaa, hed er dänkt. Nummen es chlyys Hüüsli. Er hed überläit. Hed e baar Nächt nit richtig chönne schloofe. Isch hii und häär grangget, bis er gwüsst hed, soo mach iichs. Der Daag druuf isch er Diile, Balke, Dachlatte, Schruube, Neegel und e Chübel Faarp go boschte. Vo allem gnueg. Es hed jo es richtig gattligs Huus selle gee. Denn hed dr Maa loosgloo mit Schruube, Hämmere, Saage, Lyymen und Moole. Er isch fascht e chlyy in es Züüg ynne choo. Wenn er denn ammen e Pause gmacht hed und aagluegd hed, waas er bis jetz gschryynered hed, isch er schon e chlyy ins Grüble choo. Äigedlig häissts jo Advänsfänschter und nit Wulchechratzer. Äinewääg. Wenn d Frau säit Advänsfänschter, denn mäint sii Advänsfänschter. Nach öbbe vier Wuche chrampfe in der Chölti, dussen in dr Schüüre, e baar Bierli und ere verchläbte Naase vom ville Lyym ischs Advänshuus fertig gsii. Mit gschwellter Bruscht hed dr Maa syys Wärch aagluegt und isch z friide gsii. Wills aber nit graad es chlyys Huus gsii isch, heds scho öbbis brucht, bis daas Hüttli z grächtem im Garte gstanden isch. Zerscht hed dr Maa gmäint, er müesi e Bagger lo choo, won es Fundamänt uusheebi und dr Burri–Mangold oder sogaar e Superpuma-Helikopter miete, wo daas stattlig Huus in Garte lüpft. Aber es isch alles guet gange – ooni Burri-Mangold und ooni Helikopter – und s Huus isch am rächten Fläcke gstande. Jetz ischs jo nit esoo, as in deere Zyyt d Frau d Häänd in Schooss gläit hätti. Bii wyttem nit. Sii isch für s Innelääbe vo däm Hüüsli verantwortlig gsii. Guet. Äigedlig isch sii für alles verantwortlig gsii. Aber daas isch wiider en anderi Gschicht. Die gueti Frau hed ööbelang gnäit, gliismed und gwiifled, as d Ditti fürs Hüüsli au e Gattig mache. Und iich sääg öich, es hed e Gattig gmacht. D Lüt, wos Hüüsli- Advänsfänschter aagluegd häi, häi e Fröid draa ghaa und alli syy z Friide gsii – au d Frau! Nääbenyyne: Mir wäi numme hoffe, as nid glyy scho öbber uff d Idee chunnt, me müess in Zuekumft für jeedes Advänsfänschter im Mäi schon es Bougsuech yygee.