S Yychaufswäägeli

Graad esoo wie bii den alte Römer goots nit, oder noonig, zue und hääre. Die syy jo mit iire Stryttwääge z Rom duurs Colosseum gchläppered, as de Zueschauer fascht der Ootem verschlaage hed. Doo isch bii öis schon non e chlyy rueiger. Aber äinewääg. Es maant mii halt amme schon e chlyy an die Römische Stryttwääge, wenn d Frauen und Manne mit iiren Yychaufswäägeli duur d Begeegnigszoone schuene.
Myy liebi Frau hed sich jo lang geege son es Komissioonechäärli gspeerd. Nummen alti Lüt häigen son es Gfäärt. Und es gseechi au zimmlig altmöödisch uus, wenn sii müessi son es Wäägeli noocheschläiffe. Iich haa für mii dänkt, besser sii ziet daas Chäärli duurs Dorf as iich. Nit will iich nit mööge hätt. Näi. Aber e Maa mit somene Wäägeli gseet halt scho zimmlig gaarig uus. Aber es hed halt glyych son e Chäib aanemüesse.
Und iich? Iich haas gsee choo. Äinisch chunnt dr Daag, wo mii d Frau mit däm Chäärli ins Dorf schickt. Iich ha no brobiert, s Ychaufsgäärnli ins Spiil z bringe. Aber myy Frau hed gsäit, es syygi besser für myy Rugge, wenn iich s nöien Yychaufswäägeli numti. Denn bin iich abgschliiche. Voorhäär han iich miir natüürlig non e günschtige Wääg duur e Chopf lo goo. E Wääg, wo mii und myys nöie Gfäärt möögligscht niemer aadrift. S isch aber nit lang gange, hed mii die erschti Huusfrau, au miteme son e Wäägel aaghaue. «Soo, Herr Oberer. Häit diir jetz au son es komoods Yychaufswäägeli zuedoo?», frogt sii ganz schyynhäilig. «Näi, Frau Chratzbürschte», han iich ummegee. «D Frau hed ummsverwoorggen äis welle», und bii wäidli wyttergloffe. «Joo, joo, das säägen alli Manne», hed sii hindedryy gwäffeled. In ere zimmlige Däubi bin iich wyttergschuened und haa ghofft, as mii nit all Duubeschiss äini uuf myys nöie Gfäärt aareedi. Aber wenn mii au niemer me aaghaue hed, han iich gemrkt, as mii bim Duurelaufen alli gspässig aastiere. Iich bi miir voorchoo, wien en Ochs am Veemäärt.
Und denn, diir glaubeds nit, han iich doch würklig e Maa, au mit somene Wäägeli, aadroffe. Är e baar Schritt, mit Wäägeli, vooruus und d Frau, ooni Wäägeli hindedryy. Näi. Es syy käini türkische Mitbewooner gsii. Won er mii gseet, chunnt er uuf mii zue und frogt zerscht, won iich das pfundige Modäll häär häigi. Soo, han iich dänkt, jetz giib ich alles und haa gsäit: «Daas Modäll chönn me niene chaufe. Daas syygi es Äinzelstück. E Spezialaafertigung. Numme für mii. Halt dr Rolls Royce under de Thermo-Einkaufsshopper.» Nyydisch hed er myys Brachtstück gmuschtered und denn gfrogt, waas denn so bsundrig syyg an däm Chäärli. Jetz bin iich so richtig in Faart choo: «Schyybebräämse. Automatischi Abdauvoorrichtig. Wasserdicht bis uf 120 Meter under Wasser. Tämpomaat und non e Huffe mee.» Der Maa hed groossi Auge gmacht, der Chopf gschüttled und biim Dervoolaufe no öbbis vo Spinnsiech brummled.
Ich sääg öich. Siider gang ich ganz gäärn mit myym Chäärli go yychaufe. D Frau und iich grooten änand zwüschenyyne fascht in d Hoor, wär as s Wäägeli darf zie.