Dr Banndaag – vorhäär

Glyy ischs sowytt und mir Manne tschalppe wiider um e Sissecher Bann. Guet. So z grächtem em Bann nooche goots jo nit. Äinewääg. S isch für öis Mannen uf alli Fäll e soumeessig aasträngende Daag. Zum Byspiil wie d Häftlimacher uufbasse, as mir gnueg Flüssigkäit zuen yys nääme.
Dorum han iich dänkt, iich mach mit myynere Frau au emool e Banndaag. Eben e Banndaag – vorhäär. As sii gseet, wie mir arme Siechen ammen im Gaggoo umme schuene und im Pflütter fascht versuffe, han iich d Routen über e Spitzebäärgg uusgweelt. Erschtens goots dört am Aafang zimmlig geech opsi und zwöitens säiichts uuf deere Route mäischtens.
Diismool heds nit gsäiicht.
Soo syy mir zwöi abzottled. Nooch em Eberäin, wo mir in Wald yynechoo syy – bis doo aane isch sowytt alles guet gange – ischs zimmlig stotzig worde. Doo hed sich myy Liebschti s erscht Mool gmäldet. Und daas zimmlig resolut. Öbbs doo nit en andere Wääg geebi. Äin, wo nit so chäibe geech syygi.
Soo. Jetz isch dr Momänt choo, won iich myyneren allerliebschte Frau ha müessen erklääre, as halt in ere Banndaagsrotte nit jeede cha duuretschalpe, wo s iim graad basst. In sonere Rotte heerscht Oornig – ämmel bi de mäischte! Myy Liebschti hed non e Rung wytter gmuuled, isch denn aber wien es jungs Reeli dä Chrachen uufgwäibled. Doobe hed sii denn uf mii gwaardet. Noodäm iich e chlyy verschnuufed ghaa haa, syy mir wytter gloffe. D Sunne hed gschiine – han iich glaub am Banndaag bi deere Route no nie erläbt – und d Vöögel häi jubiliert. Äifach e wunderbaare Daag. Glyy häi mir aber wiider müessen en Halt mache. Iich ha myynere Frau erkläärt, as an däm Oort, wo mir jetzt stönde, amme d Banndaagsreed abghalte wird. Sosoo, mäint sii. Aso, mii heds dunkt, es inträssiert myy Allerliebschti aber nit soo vill, waas ammen an deene wichtige Reede barliert wird. Mii heds fascht e chlyy dunkt, es inträssier sii überhaupt nit, waas am Banndaag alles lauft!
Schwyygend bin iich wytter gloffe. Numme d Frau hed öbbis vomene nöie Strickmuschter verzellt, wo sii irgend im ene Heftli gsee hed. Nundefaane, han ich mii gwundered. Wie chaa men ufere Banndaagsroute numme an Strickmuschter dänke!
Oobe, uuf em Spitzebäärgg, hätt ich myynere Frau denn gäärn verzellt, was mir Manne, ganz elläi, ooni Frauen am Banndaag amme möche. Aber näi, waas macht myy Liebschti. Sii goot go Waldmäischterli und Mäieryysli sueche.
Bim Yymarsch zrugg ins Dorf isch miir klaar worde, as öisi Frauen allwääg nüt vom Sissecher Banndaag wüsse. Für myy Frau isch nämmlig s Greed über e Banndaag scho lang vergässe gsii. Sii hed nämmlig dr ganz Häimwääg öbbis vomene «Maibowle-Rezäpt», wo syy im Betty Bossi gsee hed, verzellt.
Für mii stelle sich jetz nach däm doch eender apverheiten Uusflug zwee Frooge: Erschtens. Wüsse d Fraue nüt über öise Sissecher Banndaag, will sii nit mitdörfe – oder dörfe sii nit mit, will sii nüt wäi wüsse? Und zwöitens. Gits ächt jetz hüür am Banndaag statt Wyy emänd e «Maibowle»?