Hüt wäi mir e chlyy gnauer aaneluegen, wien e Chlyygruppe es Faasnechtswäägeli zwäägschueschtered. Wäär für waas zueständig isch, halt.
Der Breesidänt as Bouscheff | Är wäiss – gottloob hed er e gueti Uusbildig – wie men es graads Loch boort, zwöi Yyse zäämeschweisst und e Doppelmeter richtig in d Dööpe nimmt. Wil er nit immer chaa luege, was die andere chnuppere, muess er immer wiider der äint oder ander Naagel zwäägbiege, wo son e Bäscheler falschummen yyneghämmered hed.
Der Altersbreesi as waas äigedlig? | Wil dä jo scho färn alli Schruube schön büscheled ghaa hed, häi die andere lang gstudiert, was dä alt Maa ächt hüür chönnt hälfe, ooni ass noochaanen am Wäägeli mee kabutt isch as vooraane. Es hed au nüt döörffe syy, wo sich dä Grätti z fescht hed müesen uusgee. Me hed iim der Hammer us dä Händ gnoo und iim gsäit, er sell gon e Suppen überdue und s Broot schnyyde.
Der Zwöiteltscht as gschickte Laubsäägeler | Er sagt, au wenns nüt z saage git. Und wenn er sagt, fliege d Spöön nummen eso umme. Er verdräits au nit, wenn iim äine vor der Saagi stoot. Ass bi deere Saagerei halt öppen e Flängge zvill ewägg gnäggled wiird, isch wiider en anderi Sach.
Der Politiker as Blaanigsunghüür | Er luegt au e Wäägelibou vo der politische Sytten aa. Wäärden alli demokratische Spiilreeglen yyghalte? Er isch bsoorggt, ass e bräiti Vernäämlassig duregfüert wiird. Jeede daarff öppis sääge, au wenn me noochhäär äinewääg macht, was är säit. Wichtig isch, ass me drüber gredt hed. Wenns denn aber Äärnscht gilt, chaan au är mit em Hammer im Züüg ummefuchtle.
Der stilli Schaffer as Schwäiss- und Löötguru | Er hed der zfriidnigscht Uusdruck in den Auge, wenn er chaa mit emene Löötcholbe hantiere. So nach em Motto: Wo Füür isch, isch au Rauch. Er verliert nit vill Woort und no weeniger Zytt. Wenn er denn doch emool öppis säit, isch daas, won er säit, klaar wien e Schwäissnuet.
Der Künschtler as Moolfetischischt | Überall bruuchts äin, wo s Künschtlerischen yynebringt. Am Moorgge hed er ammen e chlyy Müei, syyni Augen offe z bhalte. Ich sääg numme Joker oder Stäärnebaar. Aber wenn er se denn äinisch offe hed, d Auge, bäscheled er am liebschte mit Faarpdoosen umme. Doon e Dolggen und döört e Schlirgg. Aber schlussemänd isch alles aagmoolt, au wenn mir mängisch s Gfüel häi, er mooli für d Faasnecht vo überfäärn.
Der Jüngscht as Nöie | Er hed für öis e Chueche bache. Guet. Daas hed jetz nit bartuu öppis mit der Faasnecht z due. Aber äinewääg. Es mues emool gsäit syy: Es git no jungi Burschte, wo Chüeche bache. Soo wies uusgseet, chunnts aber guet mit em Jüngschte. Er hed ämmel no nie öppis Blööds gfrogt.
Dir gseied, es bruucht Allergattigs, bis sones Wäägeli bout isch. Sogaar äin, wo Suppe chocht oder äin, wone Chueche bacht.
