Und wiider goot es Stück Kulturguet verloore.
Jeede, oder ämmel fascht jeede Samschtigmoorgge gang ich ins Dorf gon e Kaffi drinke. Jeedesmool ins glyychlige Kaffi. S Fröilläin isch halt e au gaar e Gattligi.
D Bstellig – s isch zwoor immer öbbe s Glyychlig – schryybt d Jumpfere fyynsüüberlig uf e es chlyys Schryybblöckli. Für jeedes Gipfeli, wo bstellt wird, macht si uf dr Rucksytte vom Blöckli e Chrääbel. Soo wäiss si am Füüroobe, wie vill vo deene Gipfel si verchauft hed.
Und jetz daas. Chunnt doch letschti Wuche die gueti Frau underäinisch mit somenen apsunderlige Druckli derhäär.
Joo, säit si, und mii heds dunkt, si syygi e chlyy vergelschtered, jetz isch fertig mit Ufschryybe. Jetz müess me d Bstelligen in das Chäschtli yygee. Elektronisch halt.
He nu so denn.
D Gipfeli häi zwoor immer no die glyychlig Chuscht, numme sünscht ischs halt nümm glyych häimelig.
Chrääbel = Kratzer
vergelschtered = verstört
