D Durnstund

Durnen isch gsund – ämmel mäischtens. Und wil Durnen esoo gsund isch, gang iich – uf lyychte Druck vo myyner Gliebte – halt jetz au go ummejoggle.
Es alts Lyybli vom Kantonaldurnfescht Sissech vo 1988 haani no. D Durnschue syy au öppen us deere Zytt und d Durnhoose häi jone Gummizug. Numme der Durner sälber isch e baar Jöörli ölter und d Fält um e Buuch syy e chlyy rumpfliger.
Bevoor mer aber amme chönnen aafoo durne, fuschten e baar. Für die, wo s nit sette wüsse. Fuschten isch, wenn e baar ölteri Manne versueche, e Ballen über e Schnuer z bängle – und derbyy fuschte. Drum häisst s allwääg fuschte.
Denn foot s Durnen aber zgrächtem aa. Der Breesi stoot denn nämmlig vor Durner aane, bluuschtered sich e chlyy uuf und verchünded, in weeli Bäiz ass noch em Durne goot. Es git denn ammen e chlyy es Gebrummel, wenn miir der Naame vo der Wirtschaft ghööre. Der äint weer gärn in sälli Bäiz gange, will döört d Frikadelle früscher syy. En andere mäint, in diisere Bäiz syg der Schwartemaage chüschtiger. Äine brummled, allewyyl in die glyychligi Knille, wo s die dieffgchüelte Schunggegipfeli git. Am Schluss chiifled no äin, in deere Bäiz, wo me hüt Zoobe geechi, syyge d Bierstange nie ganz gfüllt.
Noodäm jeede sy Sämpf derzue gee hed, gülted s jetz aber äärnscht. Joo, jetz häi nämmlig alli e chlyy Schiss, wäär öis ächt hüt dur d Durnhalle stöikt. Isch s der Voordurner, wo lyycht übergwichtig isch, denn wiird s eender e besinnligi Durnstund. Oder isch s der Drootig? Denn wäisch, jetz secklisch wienen uufgschüüchti Wildsou in der Hallen umme. Oder isch emänd gaar der Jung draa? Denn chönnsch sicher syy, ass nach churzer Zytt jeede Fettwulscht an diir beröisch. Denn git s no der klassisch Ooberdurner. Bi däm muesch zeerscht der halb Grääteschuppe füreschläike, bevoor s chaa loosgoo.
Äinewääg. De nimmsch dir voor, alles z gee.
Aber oohä. Woorschyynlig isch der Voordurner nöimen amene Kurs gsii und hed wiider äinisch öppis Nöis gleert. Öppis, woner öis no mee chaa uf d Felge bringe. Miir wäärden in Gruppen yydäilt. Es sellen alli emool durenummeriere – fascht wie im Militär. S chunnt , wie s mues. Am Schluss vom Apzelle wäiss der Eerscht scho nümme, was für e Nummeren äär hed – fascht wie in der Hääfelischuel. Also, no äinisch vo voorne. Jä, nundefaane. Vo Dänke hed niemer öppis gsäit.
Wenn s denn äntlig batted, muesch zääme miteme glyychlig arme Siech übelzyttigi Üebige mache. Mit de Füess uf die Sytte, und mit den Äärm uf die anderi Sytte, und daas alles glyychzyttig. Spräize, deene, zie, drücke, seckle, gumpe, schnuufe, vill schnuufe, schwitze. Und denn bisch – richtig – hii, kabuttig, halber oonmächtig. De chunnsch dir nach däm Gmoorggs voor, wie wenn di äin uf es Waageraad gflochte hätti. Aber wie gsäit, durnen isch gsund – schyynts!
Aber denn chunnt s Verrücktischt. Noodäm die häissi Chürpsen e chlyy aabegchüelt hesch, s eerscht Bier voor der und fettigi Frikadellen in de Chlööpe hesch, isch die ganzi Boorzede schnäll wiider vergässe.
D Wuche druuf stoosch denn wiider…! Aber löie mer daas.

chiifle – zanken
Boorzede – mühsame, verkrampfte Arbeit