Die eerschti Hürde, wo s am früeije Moorggen uf em Wääg zum Baanhoof gilt z nee, isch d Überqueerig vo der Sunnechrüzig. Wenn daas gschafft hesch, ooni ass dii e halbwachen Autimobilischt über e Huffe gchaared hed, hesch s Gröbscht äigedlig scho hinder diir.
Am Baanhoof chaufsch denn e Zyttig, das häisst, de probiersch s ämmel. Mäischtens stoot jo am Kiosk scho äin voornedraa. Hüt isch es e ganz e Spezielle. Syyni Auge syy no immer vom Schloof verchläbt, aber er brobiert äinewääg, syy Lottozeedel apzgee. Aber die dunners Lottozeedelerfassigsmaschiine (es Waansinnswoort, nid nummen am Moorgge früei!) git au noom fümfezwänzigschte Versuech, der Zeedel z erfasse, immer no nummen es Pfyyffe
vo sich. Dä Lottofetischischt voornedraa hed nämmlig d Chrüzli nummen eso aanegsülched, ass es käi Gattig macht.
Duu hindedraa wirsch langsaam närvöös, de settisch nämmlig der Zug verwütsche. Schlussemänd bisch jo au früei gnueg uufgstande.
Denn goot s äntlig fürschi. Der Zeedel isch erfasst, der Lottomensch stygt gmüetlig in syys Auti, trotz de verchläbten Auge, und duu secklisch uf e Zug.
Bevoor aber der Persoonezug chunnt, chläppered none halbleere Hucke-Pack-Zug dure, wo dii fascht vom Perron chutted und diir der eerscht Däil vo der Moorggezyttig furtwääit.
Wenn denn der letscht Chruckli yygstiigen isch und duu, joo nit z lut, guete Moorgge säisch zum erlauchten Eerschtklassaadel, nit ass no öpper müesti zrugg grüesse, chönnsch dii äntlig säädle.
Glyy schwäbt e Wulche vo schwaarzem Afghan (e Bolle Hasch) ins Apdäil. Im Zwüschegang häi nämmlig e baar Jungi der Zug inen orientalischi Marihuanahööli verwandled. Soo ändere halt d Zytte. Albe hed diir äin e stinkige Brissago under d Naase griibe, hütte chömme d Düft, allwääg au es Zäiche vo der Globalisierig, vo dütlig wytter ewägg. Aber stinke duet s äinewääg.
Wenn denn die erschte Stürmichäiben im Halbschloof zum Uusgang hetze, wäisch, jetz isch Zytt zum Uustyygen und ins Drämmli Umstyyge. Und brombt stönde bi der Drämmlidüre schone baar Hoochalpe-Rucksackdrääger, wo dryyluege, as öb sii irgend nöime müeste goon en Eerschtbestyygig mache. Bräit und standfescht. Und immer wenn sii sich drüllen und irgend öppis bällitschiere, schlänggere sii diir der Rucksack an Chopf. S chunnt chuum öpper an deene Hornochse verbyy.
So fröisch duu dii scho soumeessig uf s Büüro, wil duu döört nämmlig garantiert e Sitzblatz hesch. Und e Kaffi. Denn schlussemänd hesch jo none Zyttig zum Lääse.
Wytterhyyn vill Vergnüege bim Pändle.
äinewääg – gleichwohl
bällitschiere – laut prahlen
